Vandaag
dus geen cultuur maar natuur. Erik en ik lopen een etappe van de lange afstands
wandeling Berslagsleden (totaal: 280km). Wij lopen de afstand tussen Ånnaboda
en Suttarboda en via een andere weg weer terug naar ons huisje. Het is een
wandeling van 12km die als 20km voelt; berg op, berg af, slingerend door het
bos over grote stenen en boomstronken. De eerste kilometers worden we vergezeld
door luide Arabische muziek van een grote groep die aan het meer feestviert en
door de schoten op het militaire oefenterrein maar verder is het zalig stil.
De
heenweg leidt langs prachtige meertjes waar we ook nog een grote beverburcht
zien. De bevers zijn helaas op vakantie.
Onderweg plukken we bosbessen, langs
de hele route staan struiken met mijn favoriete fruitje – zalig!
De
Bergslagslederoute is overdreven goed aangegeven en op de kaart staan ook
plaatsen waar je drinkwater en schuilplaatsen vindt. De schuilplaatsen worden
onderhouden door vrijwilligers. In de schuiloverkapping ligt gereedschap: bijl,
hamer, zaag en schep. Er is een vuur- en grillplaats. Er staat een jerrycan met
gefilterd water en het uitzicht, van de schuilplaats waar wij langs komen, is
prachtig. Erik kan het niet laten wat hout te zagen en te hakken voor de
volgende bezoekers.
Het
bos is de eerste plaats waar we last hebben van muggen, vliegen en vooral
horzels. Gelukkig hebben we een doeltreffende anti-muggen roller; US622. Hiermee
blijven ze wel om ons heen zoemen maar wagen het niet meer ons aan te raken.
De
terugweg begint met een beklimming van de skipiste maar wordt daarna erg saai
en zwaar door de vele drassige en modderige stukken. Ongelooflijk dat hier
mensen hierover en doorheen mountainbiken.
De
temperatuur schatten we op zo’n 27C. Het meertje bij onze lodge nodigt wel uit
voor een frisse duik maar het is er zo enorm druk dat we toch kiezen voor een
ligplaats naast ons huisje en de zalige Zweedse dorstlesser Loka, soort spa
rood met een vleugje citroensmaak maar zonder suiker.
De
jongens hebben de dag doorgebracht bij de receptie. Niet vanwege de aardige
receptioniste maar vanwege hun grote vriend Wifi die daar rondhangt en via wie
ze contact krijgen met hun eigen vrienden ‘all over the globe’.
Na een
lekker pastamaal van Ivo (en mijn hulp), wassen Wouter en Erik af waarna Wouter
gaat zwemmen in het meer en wij een spelletje gaan doen.
Na het verbreken van alle
badmintonrecords en nog wat lezen op de veranda houden we deze mooie zomeravond
voor gezien, ook vanwege de ieniemienievliegjes die misschien niet prikken maar
nu wel irritant om ons heen blijven zweven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten